De pannen erop

Inmiddels liggen alle dakpannen erop, dat ging minder snel als eraf.
Het zijn er natuurlijk ook zo'n duizend meer.

"hoe werkt de achteruit ook alweer", Perry heeft zelf de dakpannen opgehaald en brengt ze met de heftruck naar de steiger.
Ja, hij kan echt alles, zelfs heftruck rijden.

Wat hoog op dat dak en die mannen doen alsof het niets is, die lopen zo over de nok.

Dat doet Perry gelukkig niet, maar hij gooit wel alle pannen omhoog en iemand anders (op de nok) vangt ze dan weer op.
Nooit geweten dat ze daar mee gooien.
Zwaar werk en daar wordt je moe van.....

En dan komt zij thuis met haar nieuwe fiets, want ze moet op kamp!
Ze is nu zelfs op kamp, groep 8 met 60 kinderen op de fiets naar Renesse.
En zin dat ze er in had.

En Julia oefent alvast voor haar verjaardag. Zondag wordt ze drie, op de camping.
Wat een feest zal dat zijn!

Pimpeltje

Kijk mam, een baby vogeltje!
Floris heeft 'm gevonden in het grind: een heel klein mini pimpelmeesje.

Tja, die moest terug naar zijn moeder in het nestkastje.
Al weken zien we vader en moedermees druk heen en weer vliegen en sinds een paar dagen hoor je de vogeltjes piepen als je onder het nestkastje staat.

Maar eerst moest iedereen Pimpeltje even vasthouden en bewonderen.
Wat is íe klein en zacht en schattig....

Kijk, daar gaat de held, naar boven.
Toch wel leuk dat je dan ook in dat nestkastje kan kijken, wel twaalf kleine vogeltjes zei Floris.

Weer veilig terug in zijn nestje.
Nou ja, veilig? Hij hangt gevaarlijk ver uit dat gaatje en dan te bedenken dat daar beneden onze kat Joop zit te loeren...

Zo, alles weer achter de rug?
Dan bespreken we de plannen voor morgen nog even.

Het dak erop....

Ja, we kunnen wel zeggen dat het nieuwe dak er vrijwel helemaal opzit.
Zaterdag kwam er maar liefst 6 man helpen, en dan wordt er veel werk verzet.
Het is ook erg gezellig, dat wel.

De baas kijkt toe.

Kijk, en zo is het nu.
Wat een dak en wat een werk.
Maar wat een ruimte krijgen we er bij, het is al die moeite echt wel waard.

Hij vindt er alleen niets aan, hij moet zijn erf verdedigen, maar hij mag vaak niet eens uit de bench.
En daar wordt je niet vrolijk van.

Dinsdag was de grote dag, wat een belevenis.
Er was een heuse kraan nodig om de nieuwe dakspanten omhoog te tillen.

Julia bekijkt vol verwondering hoe dat allemaal gaat, ze mag niet zo vaak naar buiten, omdat er zomaar een heftruck rijdt of er valt iets van de steiger...

het dak eraf!

Zaterdag ging het dak eraf, met zoveel mannen aan het werk ging dat echt supervlug.
Heerlijk al die hulp.

Nou, ik moet het nog een beetje leren hoor, dat bloggen.
Ik wilde er nog even bij vertellen dat Julia de vergunning uit de brievenbus heeft gevist.
Die kwam vrijdag met de post mee en dus precies op tijd, we willen maandag officieel starten.

Wat komt daar nu aangereden?
Dat kan toch nog niet voor ons zijn?
Daar kwam een enorme vrachtwagen met dakplaten voor onze deur.
Eigenlijk zouden ze pas maandag komen, maarja, waar laten we ze.
Gelukkig konden ze bij de buurman op het erf.
Tja, dat hoort bij verbouwen, we moeten er even aan wennen, alle kinders erom heen want die kwamen net thuis eten.
Bijschrift toevoegen