14 jaar

14 jaar al zijn we getrouwd.
Wat klinkt dat lang en wat is het voorbij gevlogen.
Er is ook erg veel gebeurd in die tijd en daarom vinden wij het belangrijk om deze dagen te vieren.
Soms doen we dat met zijn twee en soms samen met ons kroost.
Deze keer besloten we een dagje naar het bos te gaan, dat is altijd goed.
En wat hebben we genoten...

Karel voelde zich soldaat en had een hele uitrusting meegenomen, verrekijker, pet, zonnebril, drinken en zelfs wc papier.
Je weet immers maar nooit.
twee broers struinend door de sloten, zoeken naar padden en kikkers.
En die meiden, groot en klein , lekker rennen door het gras en natuurlijk ook zoeken naar padden en kikkers.
Lotte vindt ze zo lief......

En wij, samen op een kleedje in de zon.
Wat wil je nog meer?
Samen in de prachtige schepping met ons prachtige gezin.
Wat een geluk, wat een zegeningen.

Een mooie zaterdag in oktober

Wat een mooie zaterdag hadden we.
Het begon een beetje fris, Karel had een hele belangrijke voetbalwedstrijd.
Hij moest tegen het meidenteam spelen op een groot veld.
Verliezen zou echt een nederlaag zijn, er speelden meisjes mee uit zijn klas.
En wat denk je? Gewonnen met 12-1
En dan doe je dit:

Perry wilde vandaag veel doen, af en toe geholpen door dochterlief.
Met dat mooie weer moest de buitenboel nog een laagje krijgen.

Lotte en Floris wilden wel wat bijverdienen en wasten onze auto's
Kijk lotte eens poetsen, wat zou ze van dat loon eens kopen?
Floris werdt geholpen door Julia en dat ging zowaar zonder gedoe.

Heerlijk om zo bij het huis bezig te zijn met elkaar.
En ik? Ik ben bezig om te kokkerellen zonder e-tjes.
Dat kost wat tijd, maar het is wel leuk en bovenal lekker.
Frietaardappels snijden, groentesoep zonder bouillonblokjes.

Zo mogen er nog wel wat zaterdagen komen.

konijntjes

Net na de vakantie kreeg Lotte's konijn een nestje.
Ze had samen met haar vriendin Laura een date geregeld.
Laura heeft een mannetje en Lotte's konijn is vrouwtje en mocht een middag met hem doorbrengen.
Daarna is het natuurlijk afwachten of er iets gebeurd is.
En ze hadden de moed al bijna opgegeven, maar ineens maakte Rakker een nestje met dons en stro.
Een half uurtje later zag ik wat bloed aan het stro en waren vier roze hummeltjes geboren.

Zo klein zijn ze en zo blind, maar ze groeien snel.
Al snel is de kleur te zien, wit met bruine en zwarte vlekjes.
En na ongeveer 8 dagen gingen de oogjes al open en dan zijn het opeens echte minikonijntjes. Ze gaan dan ook door het hok huppelen en dan kan je ook eens met ze kroelen.
Lotte had een speciale handschoen met het luchtje van Rakker en dan kon ze ze pakken.

Wat een leuke speeltjes, elke dag bezoek, Laura kwam elke dag meteen uit school eventjes kijken en nam vaak wat vriendinnen mee.

Maar inmiddels zijn we zeven weken verder en verlaten ze een voor een het nest.
Laura en Lotte hebben zelf onderhandeld met" de baas"van het tuincentrum en Laura heeft er eentje uitgekozen.
Nu zit er nog een in het hok, die wordt vandaag of morgen opgehaald.
En dan is ons konijnenavontuur weer achter de rug.
Misschien volgend jaar nog eens?